Pojechaliśmy na Maltę. Pomimo wszechobecnego w internetach zachwycania się maltańską komunikacją autobusową i historii o rozpędzonych Maltańczykach, którzy bez skrupułów strącają lusterka i miażdżą pół wynajętego auta przy mijaniu się w wąskich uliczkach zdecydowaliśmy się podjąć ryzyko i wypożyczyć auto. Jak przygoda, to przygoda. Twardym trzeba być.
Jak się okazało jazda samochodem po Malcie jest całkiem przyjemna i nawet zabawna. O ile zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że kierownice tu mają po prawej stronie auta, to fakt, że drążek zmiany biegów jest po lewej stronie kierowcy był zaskoczeniem. Spróbujcie zmieniać biegi lewą ręką, ubaw po pachy!
Szybko się okazało, że 151 lat pod panowaniem Brytyjczyków odcisnęło trwałe piętno na Maltańczykach.
– Oto samochód.
– A kluczyki?
– Kluczyki to dodatkowe 50€. Żaartoowaaałem!
Na dzień dobry brytyjski humor z grubej rury.
Nie można powiedzieć, że wyjazd był drobiazgowo zaplanowany. Właściwie, gdy o ósmej wysiedliśmy z samolotu (Tak, jakiś wesołek zaplanował wylot na piątą rano!) to to co było zaplanowane mieliśmy już za sobą. Plan powstał jednak szybko, Malta jest na tyle niewielka, że nie trzeba nic wybierać, w trzy dni można obskoczyć wszystko!
Pogoda plażowaniu nie sprzyjała, ale wystarczyło nam to, że byliśmy nad morzem. Do wieczora odwiedziliśmy wszystkie okoliczne plaże, z surferami (ani fal ani dziewczyn nie zaobserwowano), z barami, z leżakami, z niczym. Do wyboru, do koloru. Relaks, chill out, nocleg z widokiem na morze (przez przednią szybę).
Oprócz eleganckich miejsc pełnych turystów są też miejsca pełne starszych panów. Te nie są eleganckie, ale dokładnie takie jak lubimy najbardziej. Starsi panowie przesiadują w nich całymi dniami i piją… herbatę z mlekiem. Co jakiś czas przegryzając pastizzi, czyli ciastkiem z serkiem lub groszkiem. Z kulinarnych atrakcji Malty to by było na tyle.
Ciąg dalszy nastąpi.
Polecane wpisy